nie jesteś sam
lecz stąd do wieczornej ciszy
sami musimy przejść
przez nasze własne
sto lat samotności

pierniczymy.

dom.
na słodko.

:))

święta tuż, tuż...

Opole.

dobry wieczór, już grudzień.

a ja nie wiem co ze mną się dzieje.

w wachlarzu uczuć rozpostarta.
cierpliwa i nie.
zła i za chwilę uśmiechnięta.
być i zniknąć.
sama i czyjaś.

w dwóch równoległych światach.
w jednej głowie dwie mnie.

K?!#?!!

chcę już uciec stąd.
do domu!

jak zmotywować się do czegoś, co według Ciebie sensu nie ma?

z cyklu
czwartkowa prezentacja u dr Idzika:
zero motywacji
zero radości
mnóstwo innych rzeczy do robienia.


na marginesie: Dlaczego kobiety kochają drani?

taniec - towarzysz dnia codziennego.

Inspiracje improwizacyjne

fot. Ula Estko

listopadowe zamieszanie w głowie.

tych parę dni w domu.
chwil ulotnych.
zmieniło coś w głowie.

wiesz czego chcesz?
bo ja nie.

przed nami
najtrudniejsza droga.
a map brak.

i znów przyszło błądzić
we mgle
w ciemnościach
w gęstym lesie

w poszukiwaniu
siebie
marzeń
przyszłości.

pociągiem na łaziską hołdę.

koniec tego trudnego października.
teraz chwila wytchnienia w domu.
a później to zobaczymy.
bo w listopadzie wieczory są długie...

nowy torbowy nabytek!

zrobiony przez pracowników
Zakładu Aktywizacji Zawodowej w Opolu

w poszukiwaniu równowagi życia

w natarciu.

praca magisterska.

poradnik w życiu młodych rodziców.

miliony pytań.

mnóstwo niewiadomych.

tworzę!

pierogi ruskie

dobre nawet wtedy gdy farsz "nie działa"
a ciasto się już nie lepi.

bitwa na ciasto pierogowe.
i pierogi z podłogi.

wieczorowo.
kokoszkowo.

jutro powtórka
z rozrywki?

jakoś to będzie.

 z cyklu znienawidzone słowa:

jakoś

flow

!!!

nic tylko się śmiać

biegnij, tańcz i skacz.

krok za krokiem.
oddech za oddechem.
i tak bez końca.

ostatnio to moje lekarstwo
na wszystko to co siedzi w mojej głowie.
zmęczenie i endorfiny prostą receptą.

'nie mamy skrzydeł by latać - a mimo tego to nasz cel'

trochę słońca.

choć niedziela przywitała nas deszczem,
spacer nad Średnim Jeziorem w Turawie
odbył się wyłącznie w towarzystwie słońca.
zapach jesiennych liści, ciepły wiatr
i możliwość "bujania w obłokach"
rozświetliły czas, który gdybym mogła,
spędziłabym w Łaziskach.

ale jako, że nie posiadam daru
teleportacji i mam wspaniałych przyjaciół,
którzy zabierają mnie na krótkie wycieczki,
znajduję szczęście także tutaj.

czy można tęsknić za czymś czego jeszcze nie ma?

Society

When you want more than you have, you think you need...
and when you think more than you want, your thoughts begin to bleed

kadr z Łaziskiego Festiwalu Górskiego "Pod górę" piątek

zza kulis z Tomkiem Mackiewiczem ;)
bardzo pozytywny człowiek


Kim jest Tomek? 

jesiennie w sercu.

mroźny zapach górskiej jesieni

w drodze na Rysy

1h 15min oczekiwania 

Rysy 2499m n.p.m.

Krywaniu...

 

coś co lubię coraz bardziej ;)

góra, o której tak często śpiewam zdobyta!
Krywań 2494m n.p.m.

Tatry Słowackie po raz pierwszy!

pogoda ma dopisać, humor i towarzystwo jest - siły też.
nic tylko jechać.

:))

plaster na bezsenność.

szukam towarzystwa w góry!

w planach grań Tatr w terminie 22-30 września - zależnie od pogody.
ktoś? coś? gdzieś? z Klu?

jasne, że zawsze lepiej i raźniej z kimś.
mimo to chciałabym tam być
nawet za cenę samotności!

idzie jesień...

z serii przeczytane i polecane...

jeśli historie ludzi gór wysokich są Ci choć trochę znane
a ciągle szukasz czegoś więcej
spójrz na nich z nieco innej perspektywy.

kadry z Szeligów.

moja grupa: dziewczyny 14-17 lat

Belgijka z podopiecznymi

Kobieca kadra w towarzystwie wychowanków ;)

jazda konna: Kamila

z cyklu: nad jeziorem

windsurfing

 

nie skakać na główkę! :P

czas goni nas... goni nas... nas...

kilogramy kompleksów.

zła czy smutna?

a w głowie znów bałagan.
kwadratura koła.
i ja.
w żadnym miejscu na zawsze.
ciągle na chwilę.
przelotna.

za chuda.
za słaba.
zbyt zwykła.

nie w takim świecie chcę żyć.
nie w takim egzystować.

Szeligi. 27.07-09.08.

to już.
2 tygodnie z dzieciakami na Mazurach.
trzymajcie kciuki.
o bezpieczeństwo.
szczęśliwą podróż.
uśmiech na twarzy.
pogodę.
i świetną zabawę.

mam stresa.

:)

mam gdzie uciekać.

dopadła mnie dziś smutna prawda.
to co dla mnie jest chwilową przerwą.
wakacyjną rzeczywistością.
szaleństwem z osiedlowym towarzystwem.
dla nich jest codziennością.

alkohol.
nocne siedzenie na ławce.
brak perspektyw.

a ja mam góry.
bezpieczny dom.
opolską alternatywę.
i taniec.

a wszyscy zasługujemy na to by być szczęśliwym.

leniwa sobota.

herbata z melisy, jabłek i cytryny z dod. miodu

wreszcie znalazłam czas na dopieszczenie siebie.
upiekłam morszczuka w ziołach prowansalskich.
orzeźwiłam się najzdrowszym napojem tego lata.
poświęciłam godzinę dla równowagi ducha i ciała.
i na końcu zrobiłam warzywne pasty kanapkowe.
pychota.

a na wieczorny późny deser: arbuz
:)

łaziskie marszobiegi.

od tygodnia urzęduję w łaziskach.
sama w domu - rodzinka na wakacjach.
jako że za miesiąc czeka mnie wyjazd w Alpy
postanowiłam zacząć biegać.
za mną już 1 tydzień treningów.
przede mną jeszcze 5 tyg.
efektem finalnym ma być
bieg non stop przez 30 minut.

trzymajcie kciuki za wytrwałość
i moje stopy ;p

w przerwie między pierwszym a drugim tygodniem pracy - 7.7.13

w drodze do Turawy

Opole.

wypoczęłam!
spędziłam godziny w towarzystwie znajomych.
uśmiałam się tyle co nigdy.
i każdego dnia chodziłam późno spać.
a najpiękniejsze jest to, że nie trzeba było gotować obiadów.
bo robiła je mamusia.

a teraz 2 tygodnie w pracy.
i wracam znów do Łazisk.

:))

dom!

po kilku godzinach podróży.
wspaniałym pociągowym towarzystwie.
jestem :)

i odpoczywam.

czerwcowe tatry.

piątkowa wędrówka do schroniska we mgle i ciemnościach.
trzynastogodzinne sobotnie wzmagania na orlej perci i niespotykane odczucia.
a niedziela pełna bólu, pięknych widoków
i przekonania, że w górach jest wszystko
czego mi trzeba.

i szkoda tylko, że powrót do rzeczywistości tak trudny.

bo znów przyszło mi oglądać twarz, o której chcę zapomnieć...

joga time.

po tygodniu tanecznych prób
i udanych występach w sobotę
tydzień dla równowagi ciała i umysłu.
joga każdego dnia
to wspaniałe przygotowanie i rozluźnienie
na weekend w Tatrach.

trzymajcie kciuki za pogodę :)

rzeczywistość ogarnięta!

było trudno.
każdego dnia coś.
noc w noc pisanie
i tylko stukot klawiszy w tle.

ale oto w niedzielny wieczór.
wszystko napisane.
udało się!

jeszcze tylko jutro zaliczenie
i poniedziałek spędzam
na nic robieniu.

:)

ostro siostro!

taneczne próby od poniedziałku do soboty
praca magisterska
praca zaliczeniowa
nauka
życie.

ale wkoło jest wesoło...
jeszcze troszkę i wakacje.

jest dobrze mimo to,
że deszcz nie schodzi z tapety od paru dni
:)

miłość.

widzieć szczęście bliskich.
w ich najważniejszym dniu w życiu
to moje szczęście
:)

KONIEC MARUDZENIA.

przede mną 3 tygodnie intensywnej nauki.
być może góry.
uroczystości rodzinne.
a później wakacje.
praca.
i znów wakacje.

mimo dupiatej sytuacji życiowej to mam marzenia i będę je realizować.
mimo wszystko - do cholery!

taka sobie o mnie piosenka.

nocne pisanie magisterki.

lekarstwem na bezsenność
i beznadziejne myśli.
tylko literki już się mylą.

recepta:
pisz, nie myśl, a później zobaczymy co dalej.

kryzysowe sytuacje.

moja głowa jest do wymiany.
za dużo myślę.
za dużo czuję.
chyba czas się zbadać.

i znów chcę być szczęśliwa.

chcę być tą dziewczyną z garścią optymizmu w dłoni.
z uśmiechem na twarzy, z rozbawionymi oczyma,
tańczącą  boso w majowym deszczu.
chcę. już. teraz. natychmiast.

kumulacja.

pierwszy raz w życiu nie mogłam wstać z łóżka.
ostatnie 2 tygodnie smutku znalazły swoje ujście.
nikomu nie życzę takiego samopoczucia.
ale koniec. dziewczyny mną się zaopiekowały.
teraz będę już tylko silniejsza.

z cyklu mądrości znane, ale zapomniane:

świat cierpi na brak mężczyzn, szczególnie tych, którzy są cokolwiek warci.
Jane Austen.

w mieście.

z nogą owiniętą bandażem.
umorusana bielą ścian i kurzem asfaltu.
razem z dziewczynami
szukałam inspiracji do naszego performance'u.

już wkrótce...
body in city space.

muzykoterapia.

taniec sprawia ból.
kostka wykręcona.
niech więc muzyka gra.

SZAROŚĆ

Idzie szarość, ciągle przypomina mi,
że kiedyś chciałem coś, a już tego nie trzeba mi.
Ciągle mało, coraz więcej, mniej,
Twego ciała coraz bardziej nie trzeba mi.

Więc idź tam, gdzie chcesz,
nie mówiąc nic
i wróć, kiedy przyjdzie czas.
Może to tylko kilka dni.

Idzie litość, lata mijają, a przyzwoitość rady nie daje,
nie daje żyć.
Ciągle palę, palę się jak wódy smak,
sztuczne ognie gasną nad ranem,
nie trzeba mi.

Więc idź tam, tam gdzie chcesz,
nie mówiąc nic
i wróć, kiedy przyjdzie czas.
Może to tylko kilka dni,
a może już nic nie trzeba mi.

Więc idź tam, tam gdzie chcesz,
nie mówiąc nic
i wróć, kiedy przyjdzie czas.
Może to tylko kilka dni,
a może już nic nie trzeba mi.

pieprzona rzeczywistość.

a góry zalał deszcz
i zostałam w domu.
jest super!

Rycerzowa Wielka.

sentymentalna, samotna podróż do ulubionej bacówki w Beskidzie Żywieckim.
plecak spakowany.
do zobaczenia 3.05.13!

i znów zebrać się w garść.

i tak kolejny raz.
mam ochotę przeklinać. rzucać talerzami.
ale nie zostaje mi nic innego jak spiąć pośladki
i przeć do przodu.
sama - ale co z tego!
wcześniej dawałam radę, teraz też dam.

suche łzy

i ty który jesteś tam w niebie
jaki masz wobec mnie plan?

czuję że śmiejesz mi się w twarz.
zabrałeś mi ciepło.
i moje dłonie znów będą marzły.

Saute

fot. Ula Estko


SPEKTAKL.ZDJĘCIA.ULA.ESTKO.

a we mnie wiosna

bo to co smutne i zimne stopniało.
łzy wsiąkły w budzącą się do życia ziemię
i stały się przyczynkiem dla nowego.
starego w nowej, wiosennej odsłonie.
i jakoś jaśniej świeci słońce
i cieplejszy wieje wiatr.
a uścisk ma pełniejszy blask
a pocałunek bezpieczny smak.

moje życie pełne jest ludzi, dla których moje szczęście jest w jakiś sposób ważne. dziękuję za wsparcie w moim ostatnim życiowym zawirowaniu.

wiecie co? znów jest dobrze! :)

nigdy nie żałuj tego, co zrobiłaś.

zawsze lepiej spróbować, niż potem żałować, że się nie spróbowało.

w ostatnich dniach otrzymałam wiele wsparcia od bliskich mi osób.
to one utwierdziły mnie w przekonaniu, że warto próbować...

zobaczymy co przyniesie przyszłość.

nic.

czuję nic.
i to jest najbardziej przerażające...
pustka i obojętność.
to nie tak miało być.

flow...

szeptem, krzykiem, pieść dotykiem...

11 kwietnia 2013
17.45
Ulica Kultury
i MY
Opolski Teatr Tańca
!SAUTE!
:)

nazywać rzeczy po imieniu...

rozmawiaj ze mną
mów co jest źle
co daje Ci szczęście.
bo jeśli nie rozmawiamy
to czegoś mi brak
i nie wiem
czy Ty też jesteś szczęśliwy.

ambicje.

czy warto je mieć?
czy można ich w ogóle nie mieć?
czy można nie odczuwać potrzeby powinności, nawet tej podstawowej, wobec obowiązków wynikających z dobrowolnie podjętego wyboru?

ostatnimi dniami mocno się nad tym zastanawiam.
póki co czuję się lekko zawiedziona.

HEY

miłość.uwaga.ratunku.pomocy!

06.03.13.

 

cracow.for.a.while.
:)

Broad Peak

5 marca 2013 roku Maciej Berbeka, Tomek Kowalski, Artur Małek i Adam Bielecki jako pierwsi na świecie zdobyli BP zimą. Niestety następnego dnia okazało się, że Maciej i Tomek nie dotarli do najwyższego obozu - szturmowego. Całą środę tliła się we mnie nadzieja, że się odnajdą i zejdą bezpiecznie do bazy. Nie oglądałam wiadomości, wyłączyłam Internet. Czwartkowy poranek i brak wieści o zaginionych minął w objęciach A, który ocierał moje łzy.
Wczoraj zostali przez kierownika wyprawy - Krzysia Wielickiego uznani za zmarłych. Macieja i Tomka już nie ma - wierzę, że teraz rozgrzewa ich ciepło niebiańskiego szczęścia i wszystkie szczyty są pod nimi. 
A pamięć o nich nie zaginie.

chaos.

po tygodniu odpoczynku świat znów zaczął przyśpieszać.
milion spraw do załatwienia.
dalsze poszukiwanie pracy.
a samopoczucie pozostawia wiele do życzenia.

hej szczęście, kiedy się do mnie szerzej uśmiechniesz?

wielka czarna dziura.

migrena po raz 4, 5 (?) w przeciągu 2 tygodni.
mam dość, cholernie dość.
ile można?

creazy. stupid. love.

miłe zaskoczenie.
to nie płytka komedia romantyczna.
ale historia, która przypomina o mocy prawdziwej miłości.
polecam.

migrena.

odebrała mi dzisiaj całą radość wolnego popołudnia.
i ciągle trwa.
niedobra i uparta.

migreno, weź się i odejdź!

Tatry.

w dniach 3-6 lutego
miałam okazję spędzić czas w pięknych, białych do granic możliwości górach.
szlaki zasypane były świeżym puchem, a ja miałam nowe raki do wypróbowania,
w drodze towarzyszyła mi Ewelina vel WANDA i Marcin.
o ciepło na ciele i duszy dbała gorąca i słodka herbata z termosu.
choć z powodu 3 stopnia zagrożenia lawinowego plany wyprawy nie zostały zrealizowane to i tak był to najpiękniejszy wypoczynek od studiów, Opola i całej reszty.

PS. Kiedy tylko ukradnę jakieś zdjęcie od Marcina, wrzucę je, by można było zobaczyć jak pięknie tam było.

UCIECZKA NA SZCZYT.

czytamy.

?

żegnaj sesjo.

nadszedł długo wyczekiwany KONIEC!

do pełni szczęścia troszkę brak - pojawiły się smutki,
co jak co, ale w moim życiu zawsze jest pod górę.
raz z mojej woli - raz niekoniecznie.
i cóż...
zakładam ciężki plecak i prę do przodu.
mimo wszystko.

PS. zimowe Tatry?

ostatni egzamin.

metodologia.
środa 11:15,
a później już będzie tylko lepiej!

marzę...

o czasie na czytanie książek
o gotowaniu z przyjemnością nowych potraw
o leniwych popołudniach w ramionach bliskiej osoby
o przygodach w zimowych górach
o spotkaniach z przyjaciółmi

jeszcze troszkę...

sesja cd.

najintensywniejsza sesja ever.

sesja

nie spodziewałam się, że pierwszy semestr 1 roku studiów magisterskich może być tak uciążliwy. kto chce rzucić studia razem ze mną, ręka do góry!?
a tak na poważnie: będąc małą dziewczyną nie wiedziałam, że można coś jednocześnie kochać i nienawidzić.
a ja często tak mam: kocham i nienawidzę Opole, studiów, Polski i szarej rzeczywistości...
a Wy?

2013

powodów do radości
pięknych wspomnień
górskich wędrówek i zdobytych szczytów
buziaków i uścisków
spełnionych marzeń
wolnych chwil
godzin tańca

to moje noworoczne życzenio-postanowienia!
trzymajcie kciuki :)